7 day trip to Alaska in august 2014. Two riders and one car. Anchorage to Deadhorse, Prudhoe bay and back.
21/8/2014
Dagurinn rann upp og spennan jókst. Ævintýrið er að byrja. Þessi dagur átti nú að vera frekar einfaldur og svona dæmigerður ferðalagadagur, - flugstöðin, bíða, bjór, bíða, kaupa blað, bíða og svo framvegis. Semsagt ekkert ævintýri þennan daginn. En þá tekur Herdís mín til sinna ráða og er staðráðin í því að byrja ævintýrið strax. Við erum rétt komin á Leifsstöð og erum að tékka inn þegar kemur í ljós að Herdís hafði gleymt að taka gamla vegabréfið sitt með. Hún þarf að hafa það líka með vegna þess að í því er visa áritunin hennar inn í Bandaríkin. Nú voru góð ráð dýr, og hringt var í Jón son okkar sem tók rally akstur á þetta fyrir okkur og náði að koma með vegabréfið í tæka tíð. Inn komumst við en það var greinilega búið að gefa tóninn, því það sem eftir var þessa dags, þá vorum við Herdís alltaf síðust í öllum röðum og hvar sem við þurftum afgreiðslu, vorum við alltaf síðust. Meira að segja þegar við pöntuðum okkur mat laaaaaang fyrst, þá að sjálfsögðu fengum við matinn síðust ! En allt gekk þetta að lokum og eftir langt en ágætt flug vorum við mætt til Anchorage, Alaska. Annað sinn hjá okkur Einari en í fyrsta sinn fyrir hina.
Dagurinn rann upp og spennan jókst. Ævintýrið er að byrja. Þessi dagur átti nú að vera frekar einfaldur og svona dæmigerður ferðalagadagur, - flugstöðin, bíða, bjór, bíða, kaupa blað, bíða og svo framvegis. Semsagt ekkert ævintýri þennan daginn. En þá tekur Herdís mín til sinna ráða og er staðráðin í því að byrja ævintýrið strax. Við erum rétt komin á Leifsstöð og erum að tékka inn þegar kemur í ljós að Herdís hafði gleymt að taka gamla vegabréfið sitt með. Hún þarf að hafa það líka með vegna þess að í því er visa áritunin hennar inn í Bandaríkin. Nú voru góð ráð dýr, og hringt var í Jón son okkar sem tók rally akstur á þetta fyrir okkur og náði að koma með vegabréfið í tæka tíð. Inn komumst við en það var greinilega búið að gefa tóninn, því það sem eftir var þessa dags, þá vorum við Herdís alltaf síðust í öllum röðum og hvar sem við þurftum afgreiðslu, vorum við alltaf síðust. Meira að segja þegar við pöntuðum okkur mat laaaaaang fyrst, þá að sjálfsögðu fengum við matinn síðust ! En allt gekk þetta að lokum og eftir langt en ágætt flug vorum við mætt til Anchorage, Alaska. Annað sinn hjá okkur Einari en í fyrsta sinn fyrir hina.
22/8/2014
Þá er komið að því ! Fyrsti hjóladagur. Byrjuðum á því að sækja hjólin, skrifa undir pappíra, ( lofa því að fara varlega ! ) og gera klárt. Klæða sig í gallann og skrúfa tæki og tól á hjólin. Pabbi, tengdapabbi og eiginkonurnar stóðu hjá og dáðust að þessum miklu görpum. Þessi dagur yrði þó ekki mjög merkilegur, aðeins svokallaður ferjudagur á milli borganna Anchorage og Fairbanks. Dagurinn rann áfram nokkup tilbreytingalaus, en við komum þá aðeins við í hinum merka Denali þjóðgarði. Einnig sáum við glitta í hæsta fjall Norður-Ameríku, - Mt. Mckinley. En vegna misskilnings hjá leiðangursstjóranum þennan dag, þá stoppuðum við ekki við hinn svokallaða "viewpoint" þar sem við hefðum getað virt fyrir okkur þetta stórfenglega fjall. En eftir að komið var á leiðarenda var ákveðið að við myndum skoða þetta betur á bakaleiðinni og vona að veðrið myndi verða okkur hliðholt. Ferðin til Fairbanks tók allan daginn og vorum við komin á leiðarenda um klukkan átta. Langur dagur í hnakknum fyrir okkur hjólamenn og langur dagur í bílnum fyrir þau hin. Aðeins var maður nú aumur í bakendanum og öxlum, enda ekki búinn að hjóla mikið í sumar vegna anna. Hótelið í Farbanks, sem allir höfðu nú hlakkað til að komast á eftir langan dag, fannst nú að lokum, en eins og stundum þegar pöntuð eru hótel og gististaðir á netinu, þá verður þetta stundum svolítið happadrætti. Í þetta sinn unnum við klárlega ekki þann stóra ! Ekkert netsamband, vond lykt og ekkert heitt vatn svo eitthvað sé nú nefnt ! Ég, - sem sá um að panta hótelið, sagði þeim einfaldlega að nú væri ævintýrið byrjað og ekki væri um neina lúxusferð að ræða. Þetta væri bara undirbúningur fyrir það sem koma skyldi næstu daga. Þetta þótti mönnum nú ekki sérlega fyndið, en allt fór þetta nú vel að lokum. Eftir ágætan kvöldverð á skrítnu veitingahúsi, fóru menn nú í koju til að hvíla sig vel fyrir næsta áfanga, - Fairbanks til Coldfoot. Nú er ævintýrið að byrja fyrir alvöru. Erum á leið í óbyggðir Alaska með bjarnar sprey og heila bók um hvernig ætti að haga sér þegar stóri Gryzzly björninn kemur !
Þá er komið að því ! Fyrsti hjóladagur. Byrjuðum á því að sækja hjólin, skrifa undir pappíra, ( lofa því að fara varlega ! ) og gera klárt. Klæða sig í gallann og skrúfa tæki og tól á hjólin. Pabbi, tengdapabbi og eiginkonurnar stóðu hjá og dáðust að þessum miklu görpum. Þessi dagur yrði þó ekki mjög merkilegur, aðeins svokallaður ferjudagur á milli borganna Anchorage og Fairbanks. Dagurinn rann áfram nokkup tilbreytingalaus, en við komum þá aðeins við í hinum merka Denali þjóðgarði. Einnig sáum við glitta í hæsta fjall Norður-Ameríku, - Mt. Mckinley. En vegna misskilnings hjá leiðangursstjóranum þennan dag, þá stoppuðum við ekki við hinn svokallaða "viewpoint" þar sem við hefðum getað virt fyrir okkur þetta stórfenglega fjall. En eftir að komið var á leiðarenda var ákveðið að við myndum skoða þetta betur á bakaleiðinni og vona að veðrið myndi verða okkur hliðholt. Ferðin til Fairbanks tók allan daginn og vorum við komin á leiðarenda um klukkan átta. Langur dagur í hnakknum fyrir okkur hjólamenn og langur dagur í bílnum fyrir þau hin. Aðeins var maður nú aumur í bakendanum og öxlum, enda ekki búinn að hjóla mikið í sumar vegna anna. Hótelið í Farbanks, sem allir höfðu nú hlakkað til að komast á eftir langan dag, fannst nú að lokum, en eins og stundum þegar pöntuð eru hótel og gististaðir á netinu, þá verður þetta stundum svolítið happadrætti. Í þetta sinn unnum við klárlega ekki þann stóra ! Ekkert netsamband, vond lykt og ekkert heitt vatn svo eitthvað sé nú nefnt ! Ég, - sem sá um að panta hótelið, sagði þeim einfaldlega að nú væri ævintýrið byrjað og ekki væri um neina lúxusferð að ræða. Þetta væri bara undirbúningur fyrir það sem koma skyldi næstu daga. Þetta þótti mönnum nú ekki sérlega fyndið, en allt fór þetta nú vel að lokum. Eftir ágætan kvöldverð á skrítnu veitingahúsi, fóru menn nú í koju til að hvíla sig vel fyrir næsta áfanga, - Fairbanks til Coldfoot. Nú er ævintýrið að byrja fyrir alvöru. Erum á leið í óbyggðir Alaska með bjarnar sprey og heila bók um hvernig ætti að haga sér þegar stóri Gryzzly björninn kemur !
24/8/2014
Allir vakna hressir og kátir eftir illa lyktandi herbergi, ekkert heitt vatn og grjóthörð rúm. Nú er mál að leggja af stað inn í óbyggðir Alaska. Dalton higway er nafnið á þessum vegi sem liggur frá Fairbanks og upp til Deadhorse við Prudhoe Bay. Við byrjuðum á því að skipta um bílaleigubíl fyrir fylgdarfólkið, fara af þægilegum Chrysler Town & Country, yfir á jeppa af stærstu gerð, Ford Excursion. Hjólin fyllt af eldsneyti og nesti keypt og nú var ekkert eftir nema að leggja af stað. Dagurinn var fallegur og veðrið lék við okkur, sólskin og bjart og þægilegur hiti. Fyrst ókum við cirka 80 kílómetra á góðum steyptum vegum, en svo tók við malarvegur sem ýmist var góður er slæmur, en fyrir okkur á mótorhjólunum, var hann alltaf skemmtilegur ! Ekkert er leiðinlegra en venjulegir malbikaðir þjóðvegir endalaust. Við viljum grófa og "skemmtilega" malarvegi í öllum útgáfum. Á þessari leið, sem er um það bil 400 km, þá meðal annars förum við yfir heimskautsbaug og einnig yfir hið stóra og magnaða Yukon fljót, sem var aðal samgönguleið fyrri tíma á þessum slóðum. Landslagið var stórkostlegt, hæðir og hólar, fallegar jökulár og skógi vaxnar hlíðar. Mér fannst ég vera í ævintýri sem ekki gat staðist. Við vorum farnir að venjast hjólunum og okkur leið stórkostlega. Ég held að fylgdarfólkið okkar á bílnum hafi einnig notið sín vel og upplifað þessa stórkostlegu náttúru í gegnum bílrúðurnar og að sjálfsögðu einnig þegar við stoppuðum til að sprikkla aðeins og teygja úr fótum og höndum. Ekki sáum við birni né önnur villt dýr, annað en fugla og nokkra íkorna. Dagurinn fór í þetta og komum við á leiðarenda, Coldfoot, um sjö leytið. Þetta er staður sem eins og við segum " in the middle of nowhere " . Upphaflega bara gamlar vinnubúðir fyrir vörubílana sem keyra um þennan fræga veg. Þarna búa um 10 manns og sinna veitingarekstri, gistingu og dekkja og verkstæðisrekstri. Fyrr á tímum voru samt þarna 7 krár ! Klárlega verið mikið fjör þarna stundum.
Allir vakna hressir og kátir eftir illa lyktandi herbergi, ekkert heitt vatn og grjóthörð rúm. Nú er mál að leggja af stað inn í óbyggðir Alaska. Dalton higway er nafnið á þessum vegi sem liggur frá Fairbanks og upp til Deadhorse við Prudhoe Bay. Við byrjuðum á því að skipta um bílaleigubíl fyrir fylgdarfólkið, fara af þægilegum Chrysler Town & Country, yfir á jeppa af stærstu gerð, Ford Excursion. Hjólin fyllt af eldsneyti og nesti keypt og nú var ekkert eftir nema að leggja af stað. Dagurinn var fallegur og veðrið lék við okkur, sólskin og bjart og þægilegur hiti. Fyrst ókum við cirka 80 kílómetra á góðum steyptum vegum, en svo tók við malarvegur sem ýmist var góður er slæmur, en fyrir okkur á mótorhjólunum, var hann alltaf skemmtilegur ! Ekkert er leiðinlegra en venjulegir malbikaðir þjóðvegir endalaust. Við viljum grófa og "skemmtilega" malarvegi í öllum útgáfum. Á þessari leið, sem er um það bil 400 km, þá meðal annars förum við yfir heimskautsbaug og einnig yfir hið stóra og magnaða Yukon fljót, sem var aðal samgönguleið fyrri tíma á þessum slóðum. Landslagið var stórkostlegt, hæðir og hólar, fallegar jökulár og skógi vaxnar hlíðar. Mér fannst ég vera í ævintýri sem ekki gat staðist. Við vorum farnir að venjast hjólunum og okkur leið stórkostlega. Ég held að fylgdarfólkið okkar á bílnum hafi einnig notið sín vel og upplifað þessa stórkostlegu náttúru í gegnum bílrúðurnar og að sjálfsögðu einnig þegar við stoppuðum til að sprikkla aðeins og teygja úr fótum og höndum. Ekki sáum við birni né önnur villt dýr, annað en fugla og nokkra íkorna. Dagurinn fór í þetta og komum við á leiðarenda, Coldfoot, um sjö leytið. Þetta er staður sem eins og við segum " in the middle of nowhere " . Upphaflega bara gamlar vinnubúðir fyrir vörubílana sem keyra um þennan fræga veg. Þarna búa um 10 manns og sinna veitingarekstri, gistingu og dekkja og verkstæðisrekstri. Fyrr á tímum voru samt þarna 7 krár ! Klárlega verið mikið fjör þarna stundum.
25/8/2014
Góður svefn að baki og allir klárir í næsta áfanga. Nú skal hjólað frá Coldfoot til Deadhorse, - cirka 380 km af "skemmtilegum" vegi í allskonar ástandi, - góður, nokkuð góður, slæmur og mjög slæmur. Það gat skipt mjög miklu máli hvort vegurin sé þurr eða blautur. Á köflum er vegurinn byggður upp með jarvegi sem er mjög leirkenndur og þegar blotnar í því, þá er eins maður sé að hjóla á ís, - glerhált og drullugt. Einnig er verið að vinna stöðugt í veginum og því stundum erfiðar aðstæður. Margir hafa spurt mig þessi skritnu nöfn á þessum bæjum, því þau eru vægast sagt frekar skrítin. Stutta útgáfan er þessi, - Coldfoot dregur nafn sitt af því þegar nokkrir vaskir menn á árum áður lögðu af stað yfir Brooks fjallgarðinn sem er fyrir norðan Coldfoot, en aðstæður voru mjög erfiðar og eftir freka stutta göngu yfir erfitt landslag sem var blautt og kalt, þá snéru þeir við vegna kulda og vosbúðar, þ.e. þeir voru með svo kalda fætur ! - Cold foot. Og þetta festist við þennan littla stað. Nafnið Deadhorse er ekki eins vel vitað hvaðan kemur, en ein tilgátan er sú að eitt af stóru flutningafyrirtækjunum sem keyrðu þarna norðureftir með búnað og vistir, hét Dead horse haulers, og þeir voru fyriverðamiklir á þessm tíma og af einhverjum ástæðum festist þetta nafn við bæinn. En engin veit þó hvers vegna þetta flutnigafyrirtæki hafði þetta nafn. það má geta þess að íbúar Deadhose eru 0 ! Það semsagt býr enginn þarna fastri búsetu, þetta er skilgreint sem vinnubúðir, en á hverjum tíma þarna eru einhver þúsund manns að vinna. Það gekk vel að hjóla þessa leið þó að á köflum voru áskoranir sem þurfti að tækla, - erfiður vegur, rigning ofl. En þetta er jú allt partur af prógramminu, - að takast á við verkefnin sem maður mætir. Landslaið breyttist mikið þegar við fórum yfir fjallgarðinn, - breyttist úr því að vera skógi vaxið og hæðótt í grösóttar sléttur með engin tré sjánaleg. Þarna eru freðmýrarnar allsráðandi. Enduðum daginn í einum vinnubúðunum, þar sem fengum gistinu og snæddum svo með vinnumönnunum í mötuneytinu þeirra, - sem var upplifun útaf fyrir sig.
Góður svefn að baki og allir klárir í næsta áfanga. Nú skal hjólað frá Coldfoot til Deadhorse, - cirka 380 km af "skemmtilegum" vegi í allskonar ástandi, - góður, nokkuð góður, slæmur og mjög slæmur. Það gat skipt mjög miklu máli hvort vegurin sé þurr eða blautur. Á köflum er vegurinn byggður upp með jarvegi sem er mjög leirkenndur og þegar blotnar í því, þá er eins maður sé að hjóla á ís, - glerhált og drullugt. Einnig er verið að vinna stöðugt í veginum og því stundum erfiðar aðstæður. Margir hafa spurt mig þessi skritnu nöfn á þessum bæjum, því þau eru vægast sagt frekar skrítin. Stutta útgáfan er þessi, - Coldfoot dregur nafn sitt af því þegar nokkrir vaskir menn á árum áður lögðu af stað yfir Brooks fjallgarðinn sem er fyrir norðan Coldfoot, en aðstæður voru mjög erfiðar og eftir freka stutta göngu yfir erfitt landslag sem var blautt og kalt, þá snéru þeir við vegna kulda og vosbúðar, þ.e. þeir voru með svo kalda fætur ! - Cold foot. Og þetta festist við þennan littla stað. Nafnið Deadhorse er ekki eins vel vitað hvaðan kemur, en ein tilgátan er sú að eitt af stóru flutningafyrirtækjunum sem keyrðu þarna norðureftir með búnað og vistir, hét Dead horse haulers, og þeir voru fyriverðamiklir á þessm tíma og af einhverjum ástæðum festist þetta nafn við bæinn. En engin veit þó hvers vegna þetta flutnigafyrirtæki hafði þetta nafn. það má geta þess að íbúar Deadhose eru 0 ! Það semsagt býr enginn þarna fastri búsetu, þetta er skilgreint sem vinnubúðir, en á hverjum tíma þarna eru einhver þúsund manns að vinna. Það gekk vel að hjóla þessa leið þó að á köflum voru áskoranir sem þurfti að tækla, - erfiður vegur, rigning ofl. En þetta er jú allt partur af prógramminu, - að takast á við verkefnin sem maður mætir. Landslaið breyttist mikið þegar við fórum yfir fjallgarðinn, - breyttist úr því að vera skógi vaxið og hæðótt í grösóttar sléttur með engin tré sjánaleg. Þarna eru freðmýrarnar allsráðandi. Enduðum daginn í einum vinnubúðunum, þar sem fengum gistinu og snæddum svo með vinnumönnunum í mötuneytinu þeirra, - sem var upplifun útaf fyrir sig.
26/8/2014
- Eftir góðan svefn í einum vinnuskálanum, hressandi og kraftmikinn vinnumannamorgunmat, var kominn tími á að skella sér í sjóinn ! Jú, við vorum semsagt að fara í ferð með leiðsögumanni inn á lokaða vinnusvæðið þar sem olíðuvinnslustöðvarnarer eru, til þess að skoða og sjá mannvirkin og ekki síst að komast alla leið að sjónum, - fara eins langt og hægt er. Þetta var skemmtileg ferð og leiðsögumaðurinn, sem var líka bílstjórinn, sagði okkur ýmislegt skemmtilegt og fróðlegt um starfsemina og umhverfið þarna. Þegar á leiðarenda var komið, sem var við eina olíudælustöðina, sáum við hvar ísbjörn með tvo húna lágu og létu fara vel um sig. Þeir voru í cirka 200 metra fjarlægð frá okkur. Mjög gaman að sjá þessi mögnuðu dýr. Það var maður í bíl sem vaktaði dýrin allann sólarhringinn til að passa að dýrin myndu ekki koma inn á vinnusvæðin. Allir stigu út úr rútunni og myndavélum beytt á alla kanta, út og suður. Flestir gengu niður að sjónum og ýmist snertu með fingrum eða tám, en...... einn mikill víkingur lét það ekki duga og skellti sér á brókina og lét sig vaða út í ííííííískaldann sjóinn ! Það var undirritaður sem þetta gerði og verð ég nú að segja að ansi var þetta nú kalt. En þar sem margir áhorfendur voru að þessum gjörningi, þá varð ég nú að bera mig vel og láta eins og ég gerði þetta daglega heima á Íslandi. Mikið var nú gott að komast í hlý föt eftir þetta. Veðrið var ágætt svosem, skýjað, svolítill vindur og cirka 5 stiga hiti. Síðan var snúið til baka og keyrt heim í gistihús.
27/8/2014
Vaknað snemma og lagt af stað til baka til Coldfoot. Ferðin gekk vel og veðrið var ágætt.
Vaknað snemma og lagt af stað til baka til Coldfoot. Ferðin gekk vel og veðrið var ágætt.
28/8/2014
Eftir kraftmikinn morgunverð, egg og beikon og diet coke með, var lagt af stað til Fairbanks, - á leið til byggða aftur.
Eftir kraftmikinn morgunverð, egg og beikon og diet coke með, var lagt af stað til Fairbanks, - á leið til byggða aftur.